Onderstaande tekst schreef ik reeds in 2008. Ondertussen is de situatie er niet beter op geworden.

U kan niet zomaar bij elke horlogemaker terecht om uw exclusief horloge te laten herstellen.

Dat is het probleem dat mensen hebben als ze een exclusief horloge in hun bezit hebben. En u misschien ook.

Met mij zijn er nog honderden collega’s die van een hele hoop exclusieve horlogemerken geen onderdelen kunnen verkrijgen.

Om maar een aantal merken te noemen: Rolex, Cartier, Baume & Mercier, IWC, Jeager-Le Coultre, Mont-Blanc, Breitling, …  (Deze lijst wordt elke maand langer en langer) Deze merken verkopen enkel onderdelen aan juweliers met atelier die verdeler zijn van het merk. Alsof dit nog niet genoeg is, zijn zij ook verplicht om:

1. 1. een vastgesteld tarief aan te rekenen,
   2. die en die reparatie uit te voeren,
   3. een maandelijks rapport van al hun herstellingen en interventies doorgeven,
   4. enz

Vóór je onderdelen kunt verkrijgen moet je voor elk merk apart een wekenlange stage doen in Zwitserland. Dan vraag ik mij af wanneer je eigenlijk nog kunt werken.

En dat is nog niet alles: sommige merken (Patek Philippe, Lange & Söhne, Bell & Ross, AudemarsPiguet, …) leveren helemaal geen onderdelen terwijl de horloges toch te koop aangeboden worden. (Waar moeten ze dan hersteld worden?)

Volgens mij doet de eerste groep van merken aan een vorm van koppelverkoop en de tweede aan machtsmisbruik wat bij mijn weten nog steeds niet mag.

Resultaat: de onafhankelijke zelfstandige horlogemaker kampt met deze problemen:

1. 1. Als iemand een exclusief horloge bij hem of haar ter herstelling binnenbrengt moet de klant noodgedwongen doorgestuurd worden. Of wordt de klant getrakteerd op een peperdure herstelling die ook voor veel minder kan. Dit is verre van leuk.
   2. Men krijgt op den duur alleen maar goedkope horloges in herstelling waarmee ze hun boterham met veel moeite kunnen verdienen.
   3. Het aantal zelfstandige horlogemakers slinkt met de dag door deze praktijken.

Meer en meer merken trekken de herstellingen naar hen toe. Als er nu al een gigantisch tekort is aan horlogemakers, hoe doen ze dit dan? Terwijl de zelfstandige horlogemaker dikwijls met zijn of haar duimen zit te draaien. Als ze de onderdelen zouden vrijgeven, desnoods na een geüniformeerde opleiding, dan is hun probleem al voor een groot deel opgelost.

 

Een nieuwe wind

Er is echter licht aan het einde van de tunnel. Onlangs ontdekte ik  “Recht op repareren”. Dat is een initiatief van Repair & Share. Meer info hierover vind je op hun website.
Enkele van hun maatregelen die mij in het oog springen zijn:

1. 1. Verplicht producenten om informatie te geven over de manier waarop je hun producten kunt openmaken en hoe je de kritieke onderdelen kunt repareren of vervangen.
   2. Verplicht fabrikanten om essentiële onderdelen op voorraad te hebben en tegen een schappelijke prijs te leveren.
   3. Verlaag de btw op reparatie van apparaten van 21% naar 6%.

Hieronder vind je alvast een video van De Transformisten:

Ook in de horloge industrie is er verandering merkbaar. In het Verenigd Koninkrijk is er een wetsvoorstel in de maak die het recht op repareren mogelijk moet maken. Meer info in dit engelstalig artikel van het magazine WatchPro.

Ben jij advocaat en ben je bereid om hier op vrijwillige basis jouw tanden in te zetten? Laat het dan zeker eens weten.